سختی گیر:املاح کلسیم و منیزیم موجود در آب را در اصطلاح سختی می نامند. آب در طبیعت ضمن عبور از زمین های آهکی ، کلسیم و منیزیم را در خود حل می کند. ترکیبات مربوط به بی کربنات کلسیم  Ca(Hco3)2و بی کربنات منیزیم   Mg(HCO3)2   در آب را سختی موقت Temporary Hardnessو املاح مربوطه به سولفات ، کلراید و نیترات کلسیم یا منیزیم را سختی دائم  Permanent Hardnessمی نامند. مجموع سختی دائم و موقت سختی کل آب Total Hardnessرا تشکیل می دهد. زمانی که کلسیم و منیزیم نامحلول باشند درجه سختی آب بالاتر می رود. استفاده از آبهای سخت در مصارف صنعتی و تاسیساتی خصوصاً در بویلرها منجر به رسوب گذاری، کاهش راندمان تجهیزات و آسیب رساندن به سطوح انتقال حرارت در دراز مدت می گردد.

متداول ترین روش جهت حذف سختی موقت آب استفاده از دستگاههای سختی گیری نوع رزینی می باشد.

اساس کار دستگاههای سختی گیری نوع رزینی استفاده از فرایند تبادل یونی توسط رزین های کاتیونی می باشد.خواص رزین ها این است که وقتی در حضور آب سخت قرار می گیرند، یون سدیم آنها با یون های رسوب گذار از قبیل کلسیم و منیزیم موجود در آب جابجا می شوند.

به این ترتیب با حذف املاح کلسیم و منیزیم و جایگزینی آن با یونهای سدیم آب نرم تولید می گردد که تمایلی به رسوب گذاری ندارد. آب نرم خروجی از دستگاه سختی گیر برای تغذیه دیگهای بخار ، برج های خنک کننده و سایر مصارف صنعتی، بسیار مطلوب می باشد.

ظرفیت سختی گیر بر اساس زمان احیا آن در دوره عملکرد در طول ۲۴ ساعت کارکرد تعیین می شود. اصولا سختی گیر ها را بر مبنای زمان های احیاء ۸ ، ۱۲ و ۲۴ ساعت انتخاب می کنند. این مخازن توسط مهندسین مجرب شرکت اِسفاران صنعت بخار، طبق استاندارد مخازن تحت فشار ASME SEC.8 Div.1 طراحی، ساخت و تست می گردند.